به گزارش کردپرس و بر اساس گزارش مفصل رویترز، ترکیه در حال تدوین قانونی است که به هزاران عضو و هوادار حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) اجازه می‌دهد از پناهگاه‌های خود در شمال عراق به کشور بازگردند؛ اقدامی که بخشی از مذاکرات صلح برای پایان دادن به چهار دهه درگیری مسلحانه و برقراری ثبات سیاسی و امنیتی در کشور ارزیابی می‌شود.

بر اساس این گزارش، این قانون شامل عفو عمومی برای جرائم گذشته‌ی اعضای مسلح نخواهد شد، اما مسیر بازگشت و ادغام اجتماعی نیروهای غیرنظامی و اعضای سابق گروه را هموار می‌کند. گفته می‌شود طرح اولیه بازگشت در چند مرحله اجرا خواهد شد: ابتدا حدود هزار فرد غیرمسلح و سپس نزدیک به هشت هزار نیروی نظامی پس از بررسی‌های امنیتی به کشور بازگردانده می‌شوند.

در همین حال، یکی از چالش‌های اصلی در مذاکرات، سرنوشت رهبران ارشد پ.ک.ک است.
منابع کردی به نقل از مقامات ارشد می‌گویند که این رهبران پیشنهاد انتقال به کشورهای ثالث اروپایی را نوعی «بازنشستگی اجباری» می‌دانند و ترجیح می‌دهند در سوریه یا حتی در خود ترکیه مستقر شوند.
گونول تول، رئیس میز ترکیه در اندیشکده خاورمیانه، این موضوع را «آخرین مانع جدی در مسیر توافق» توصیف می‌کند.
در مقابل، الیزا مارکوس، پژوهشگر برجسته مسائل کردها، اسکان رهبران پ.ک.ک در مناطق امن اقلیم کردستان عراق را گزینه‌ای واقع‌بینانه‌تر می‌داند که می‌تواند برای ترکیه قابل‌پذیرش‌تر از انتقال به سوریه باشد.

به گفته منابع نزدیک به مذاکرات، ترکیه با بازگرداندن حدود هزار فرمانده و کادر میانی این گروه مخالفت کرده و خواستار انتقال آن‌ها به کشورهای ثالث شده است. با این حال، برخی از مذاکره‌کنندگان هشدار داده‌اند کنار گذاشتن فرماندهان از روند بازگشت می‌تواند در آینده زمینه‌ساز بحران‌های جدید شود.

با وجود پیشرفت‌های چشمگیر در روند صلح، سرنوشت رهبران ارشد پ.ک.ک و چگونگی بازگشت آنان همچنان مسئله‌ای تعیین‌کننده برای آینده این روند است. ترکیه در تلاش است میان امنیت داخلی، فشار افکار عمومی و الزامات آشتی ملی توازن برقرار کند —که تحقق آن می‌تواند به معنای پایان جنگی ۴۰ ساله و آغاز فصل تازه‌ای در روابط دولت و جامعه کرد ترکیه باشد.